Strada Pia is een Duits-Italiaans filmessay van Georg Brintrup uit het jaar 1983. Gebaseerd op een oude straat in Rome, de Via Nomentana , beschrijft hij de paden die literatuur en architectuur van de afgelopen 400 jaar gingen. Vandaag geven drie namen het verloop van de weg aan: Via Quirinale, Via XX Settembre en Via Nomentana.
Actie
De film begint zijn verhaal in het centrum van Rome, volgt de loop van de straat zoals deze zich vandaag voordoet, en eindigt in de periferie, ver van de poorten van de stad. Een filmploeg maakt gebruik van acteurs om twaalf scènes uit Italiaanse literatuur van de laatste 400 jaar in scène te zetten door ze visueel naast de architectuur van elk tijdperk langs de straat te plaatsen. Van Torquato Tasso tot Pier Paolo Pasolini, auteurs hebben hun zegje. Van de Renaissance tot de standaardstandaardarchitectuur uit de jaren zeventig, haar ‘architectuur’ wordt naast elkaar geplaatst.
Achtergrond
Het filmische essay is gebaseerd op een proefschrift van Victor Hugo: “De architectuur is de uitgebreide kroniek van de mensheid tot de vijftiende eeuw. Gedurende deze periode verscheen er geen gedachte, zelfs niet halverwege ontwikkeld, in de wereld die geen gebouw zou zijn geweest; (…) mensen hebben niets belangrijks gedacht, wat ze niet in steen zouden hebben geschreven. En waarom? Omdat elke gedachte (…) wil standhouden: omdat het idee dat een generatie beweegt, zijn sporen wil achterlaten. (…) Alles verandert in de vijftiende eeuw. De menselijke geest ontdekt een middel om te leven dat niet alleen duurzamer en veerkrachtiger is dan architectuur, maar ook eenvoudiger en hanteerbaarder. De architectuur is onttroond. Op de stenen letters van Orpheus volg de loden Gutenbergs. Het boek doodt het gebouw. (…) Gedrukt is de gedachte eeuwig dan ooit. (… Sinds de zestiende eeuw is de ziekte van de architectuur zichtbaar; het is niet langer een essentiële uitdrukking van gemeenschap; (…) De andere kunsten bevrijden zichzelf, breken het juk van de architectuur, en elk gaat zijn eigen weg. (…) Alle krachten die het menselijk denken eerder op gebouwen had gebruikt, worden nu in boeken gebruikt. (…) De architectuur is dood, voor altijd dood; gedood door het gedrukte boek omdat het minder duurzaam is, gedood omdat het meer kost. ” De architectuur is dood, voor altijd dood; gedood door het gedrukte boek omdat het minder duurzaam is, gedood omdat het meer kost. ” De architectuur is dood, voor altijd dood; gedood door het gedrukte boek omdat het minder duurzaam is, gedood omdat het meer kost. “[1]
Filmtitel
De filmtitel “Strada Pia” neemt de naam die aan de straat werd gegeven in 1565, nadat Paus Pius IV het had uitgebreid en Michelangelo de Porta Pia had laten bouwen. De eeuw is van toepassing (volgens het proefschrift van Victor Hugo ) als de tijd waarin alle krachten die eerder het menselijke denken over gebouwen gebruikten, nu in boeken worden gebruikt.
Recensies
“Het ritme van de film volgt de gepresenteerde literatuur, de architectuur. Dit zijn de woorden van de dichters, de vormen van de architecten die als het ware de film tot leven brengen. (…) De kijker neemt zelf deel aan het ontstaan van de film; dit is waarschijnlijk de reden waarom de auteur zijn film een ’film-infinito’ noemt (een ‘film zonder einde’). De toeschouwer wordt uitgenodigd om verbanden te leggen tussen literatuur, muziek, architectuur en – het lawaai van het Romeinse verkeer. Een succesvol experiment om het verhaal van een straat weer te geven. ‘
“De jonge Duitse filmmaker Georg Brintrup, die in Rome woont, heeft een ambitieus doel gesteld: zijn film” Strada Pia “- een wandeling door een straat in Rome – probeert meer te zijn dan een gewone” culturele film “. Telkens weer doorbreekt hij de barrières van de aanstekelijke documentaire, de kunsthistorische, om naar zijn eigen medium, de film, te verwijzen. (…) Aldus wordt de loop van de Romeinse culturele geschiedenis gevolgd door de luister van de katholieke kerk voor het Italiaanse fascisme en daarbuiten, een pad dat wordt gevolgd, wat in de film te vinden is, symptomatisch voor elke cultuur: namelijk de weg van theocratie voor democratie met zijn hedendaagse crisisverschijnselen. “
Webkoppelingen
- Strada Pia in de internetfilms database (Engels)
- Presentatie van de film
Individuele proeven
- Spring omhoog↑ Victor Hugo, Notre-Dame de Paris. Parijs 1831. Van hoofdstuk I (Abbas Beati Martini) en II (Dit zal dit vernietigen) van het vijfde boek.